مولانا و باغِ سبـــزِ عشق (غریبیان لواسانی)

🌲🌳🌲🌳🌲

حکایت#مثنوی_معنوی:
دفتر چهارم


عطّاری که سنگ ترازوی او گِلِ سَرشوی بود ، ...

☘️خلاصه داستان ؛ شخصی که دچار بیماری گِل خواری بود به دکان یکی از عطاران رفت تا مقداری قند بخرد ، گِل خوار همین که دید سنگ ترازوی عطار از گِل است ،شادمان شد و مترصد فرصت ماند تا از آن گِل مقداری وردارد و بخورد ، خلاصه همین که عطار به برداشتن و شکستن قند سرگرم شد آن شخص شروع کرد به برداشتن و خوردن سنگ گِلِ عطار
☘️عطار چون مردی هوشمند و زیرک بود با اینکه متوجه عمل او شده بود اما خود را عمدا سرگرم نشان داد تا او بیشتر گِل بخورد و وزن گِل ترازو را سبک تر کند و در نتیجه قند کمتری تحویل اوبدهد ...

پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت
تا خرد ابلوج قند خاص زفت
پس بر عطار طرار دودل
موضع سنگ ترازو بود گل
گفت گل سنگ ترازوی منست
گر ترا میل شکر بخریدنست
گفت هستم در مهمی قندجو
سنگ میزان هر چه خواهی باش گو
گفت با خود پیش آنک گل‌خورست
سنگ چه بود گل نکوتر از زرست
...
تو همی ترسی ز من لیک از خری
من همی‌ترسم که تو کمتر خوری
گرچه مشغولم چنان احمق نیم
که شکر افزون کشی تو از نیم
چون ببینی مر شکر را ز آزمود
پس بدانی احمق و غافل کی بود
مرغ زان دانه نظر خوش می‌کند
دانه هم از دور راهش می‌زند
کز زنای چشم حظی می‌بری
نه کباب از پهلوی خود می‌خوری
این نظر از دور چون تیرست و سم
عشقت افزون می‌شود صبر تو کم
مال دنیا دام مرغان ضعیف
ملک عقبی دام مرغان شریف
تا بدین ملکی که او دامست ژرف
در شکار آرند مرغان شگرف
من سلیمان می‌نخواهم ملکتان
بلک من برهانم از هر هلکتان


☘️؛ مولانا این حکایت را نقدحالی برای دنیا خواهان و شهوت پرستانی آورده که خور و خواب و عشرت مادی و لذت نفسانی را بر شیرینی حظّ معنوی و ذوق روحانی رجحان میدهند و خلاصه روح و جان را فدای حیات مادی خود میکنند ،

☘️در این حکایت « گِل » کنایه از حظوظ مادی و « قند » کنایه از حظوظ معنوی و « گِل خوار » کنایه از طالبان لذت مادی و « عطار » کنایه از عارفان بالله ( خود مولانا )است که قند معارف معنوی به طالبان میدهند

میتوان عطار را کنایه از حضرت حق نیز دانست که آدمیان را در انتخاب گِل (حظوظ نفسانی) و یا قند ( حظوظ معنوی) اختیار میدهد اهل هوی به سوی نفسانیات دست میبرند و پیش خود خیال میکنند که بسی زیرک و زرنگند و بهترین و راحت ترین چیز را به غنیمت برده اند غافل از آنکه در نهایت زیانکار و بازنده خواهند بود ...

@baghesabzeshgh

www.tg-me.com/ca/مولانا و باغِ سبـــزِ عشق/com.baghesabzeshgh/15794

1.3K viewsزهرا غریبیان لواسانی, Jun 12 at 16:56

🌲🌳🌲🌳🌲

حکایت#مثنوی_معنوی:
دفتر چهارم


عطّاری که سنگ ترازوی او گِلِ سَرشوی بود ، ...

☘️خلاصه داستان ؛ شخصی که دچار بیماری گِل خواری بود به دکان یکی از عطاران رفت تا مقداری قند بخرد ، گِل خوار همین که دید سنگ ترازوی عطار از گِل است ،شادمان شد و مترصد فرصت ماند تا از آن گِل مقداری وردارد و بخورد ، خلاصه همین که عطار به برداشتن و شکستن قند سرگرم شد آن شخص شروع کرد به برداشتن و خوردن سنگ گِلِ عطار
☘️عطار چون مردی هوشمند و زیرک بود با اینکه متوجه عمل او شده بود اما خود را عمدا سرگرم نشان داد تا او بیشتر گِل بخورد و وزن گِل ترازو را سبک تر کند و در نتیجه قند کمتری تحویل اوبدهد ...

پیش عطاری یکی گل‌خوار رفت
تا خرد ابلوج قند خاص زفت
پس بر عطار طرار دودل
موضع سنگ ترازو بود گل
گفت گل سنگ ترازوی منست
گر ترا میل شکر بخریدنست
گفت هستم در مهمی قندجو
سنگ میزان هر چه خواهی باش گو
گفت با خود پیش آنک گل‌خورست
سنگ چه بود گل نکوتر از زرست
...
تو همی ترسی ز من لیک از خری
من همی‌ترسم که تو کمتر خوری
گرچه مشغولم چنان احمق نیم
که شکر افزون کشی تو از نیم
چون ببینی مر شکر را ز آزمود
پس بدانی احمق و غافل کی بود
مرغ زان دانه نظر خوش می‌کند
دانه هم از دور راهش می‌زند
کز زنای چشم حظی می‌بری
نه کباب از پهلوی خود می‌خوری
این نظر از دور چون تیرست و سم
عشقت افزون می‌شود صبر تو کم
مال دنیا دام مرغان ضعیف
ملک عقبی دام مرغان شریف
تا بدین ملکی که او دامست ژرف
در شکار آرند مرغان شگرف
من سلیمان می‌نخواهم ملکتان
بلک من برهانم از هر هلکتان


☘️؛ مولانا این حکایت را نقدحالی برای دنیا خواهان و شهوت پرستانی آورده که خور و خواب و عشرت مادی و لذت نفسانی را بر شیرینی حظّ معنوی و ذوق روحانی رجحان میدهند و خلاصه روح و جان را فدای حیات مادی خود میکنند ،

☘️در این حکایت « گِل » کنایه از حظوظ مادی و « قند » کنایه از حظوظ معنوی و « گِل خوار » کنایه از طالبان لذت مادی و « عطار » کنایه از عارفان بالله ( خود مولانا )است که قند معارف معنوی به طالبان میدهند

میتوان عطار را کنایه از حضرت حق نیز دانست که آدمیان را در انتخاب گِل (حظوظ نفسانی) و یا قند ( حظوظ معنوی) اختیار میدهد اهل هوی به سوی نفسانیات دست میبرند و پیش خود خیال میکنند که بسی زیرک و زرنگند و بهترین و راحت ترین چیز را به غنیمت برده اند غافل از آنکه در نهایت زیانکار و بازنده خواهند بود ...

@baghesabzeshgh

BY مولانا و باغِ سبـــزِ عشق (غریبیان لواسانی)